1. تمام آنچه خداوند آفریده برای انسان است؛ هو الذی خلق لکم ما فی الأرض جمیعا. وَ سَخَّرَ لَکُمْ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ جَمیعاً مِنْهُ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ.
2. و انسان را برای عبودیت و معرفت آفریده است؛ ماخلقت الجن و الانس الا لیعبدون.
3. و خداوند انسان را از زمین آفرید و آبادی زمین را از او خواست است، و هو انشأکم فی الارض و استعمرکمر فیها.
و در نتیجه با توجه به این آیات خداوند بشر را آفرید و همه عالم را مسخر او قرار داد تا زمین را آباد و بندگی خدا را روی این زمان آنجام دهد؛ و راه های آبادی و عبودیت را از طریق عقل و نقل به او آموخته است.
منبع: با کمی تصرف در مطلب، مفاتیح الحیاة، ص64
