در قران کریم در مورد زنان پیامبر صلی الله علیه و اله وسلم داریم که می فرماید
«یا نِساءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفاً.اى همسران پیامبر! شما مثل یکى از زنان (عادّى) نیستید. اگر تقوا پیشهاید پس به نرمى و کرشمه سخن نگویید تا (مبادا) آن که در دلش بیمارى است طمعى پیدا کند، و نیکو و شایسته سخن بگویید.» سوره احزاب ایه 32.
از قسمت این ایه استفاده می شود که نباید طوری زندگی کنیم و لباس بپوشیم که دل های مریض را به خود مان جلب کنیم « فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفاً » و از این آیه چند نکته جالب بدست می آید:
1- زنان باید توجه داشته باشد که طوری با نامحرم صحبت نکند که دل جوانی را بیمار کنند.
2- طوری زندگی نکنند و لباس نپوشند که باعث جلب توجه کسانی که مریض است بشود.
3- و در حد ضرورت با نامحرم حرف بزنند و آن هم با گفتار نیگو و شایسته نه گفتار که باعث جلب توجه و بیمار قبلی او شود.
4- با مواظب باشیم که باعث آرزوی گناه در قلب دیگران نشویم تا چه رسد به اینکه آنان را به گناه بشکانیم.
5- بستر گناه همیشه و در هر موقیعیت اجتماعی وجود دارد ولو اینکه زن پیامبر باشی و یا پیر زن باشی تا چه رسد به زنان جوان.
منبع: برگرفته از تفسیر نور و برنامه درسهای از قرآن مفسر بزرگ قران کریم استاد حجت الاسلام قرائتی.
