یا أباذر، أعبدالله کأنّک تراه، فإن کنت لاتراه، فإنّه یراک، واعلم إنّ اوّل عبادة الله المعرفة به، فهو الأوّل قبل کلّ شیء فلاشیء قبله، والفرد فلا ثانی له، والباقی لا إلى غایة، فاطر السّماوات والأرض وما فیهما وما بینهما من شیء وهو الله اللّطیف الخبیر وهو على کلّ شیء قدیر، ثم الأیمان بی والإقرار بأنّ الله تعالى أرسلنی إلى کافّة النّاس بشیراً ونذیراً و داعیاً إلى الله بإذنه، وسراجاً منیراً، ثمّ حُبّ أهل بیتی الذین أذهب الله عنهم الرّجس و طهّرهم تطهیراً.
اى ابوذر خدا را آن گونه عبادت کن که گویى او را مى بینى، چون اگر تو او را نمى بینى، او تو را مى بیند، و بدان که [مرحله] اوّلِ عبادت خدا، معرفت و شناخت اوست. چون او سرآغاز هستى است و پیش از او چیزى وجود نداشته است. او آن یگانه اى است که دومى ندارد و براى همیشه باقى است. او آفریننده آسمان ها و زمین و آنچه در آنها و بین آنهاست مى باشد. و او خداى لطیف و خبیر بوده و بر همه چیز تواناست.
سپس [دومین مرحله] ایمان به نبوت من و اعتراف به اینکه خداوند مرا فرستاده است تا به همه مردمان بشارت و انذار دهم و به اذن خدا آنان را بسوى او دعوت کنم و چراغ فروزانى فرا راهشان باشم. آنگاه [مرحله سوم] محبت به اهل بیتم مى باشد، همان ها که خداوند هر نوع پلیدى را از آنان دور ساخته و مطهّر و پاکشان ساخته است.
منبع: کتاب ای آباذر اینگونه باش/ ایت الله سید صادق شیرازی
